Dy ushtarë ishin shumë shok të afërt, miq të shkëlqyer me një fjalë.
Si kishin me thënë, shok të luftës.
Një mbrëmje, njëri ushtar kthehet në llogore, por zbulon se shoku i tij nuk është kthyer ashtu siç zakonisht qëndronin bashkë.
Pasi pyeti rreth e për qark takoi eprorin e tij.
Ai shtoi “Shumë njerëz janë vrarë sot në front. Ka shumë mundësi që të ketë qenë në mesin e të vrarëve .
Ai u frikësua shumë, dridhej nga frika!
U tretë i tëri, sa që nuk ishte në gjendje më të shprehte ndjenjë për mungesën apo për dashurinë ndaj tij.
A është vrarë me të vërtet shoku, im pyeste veten ai?
Sa ishin duke folur me eprorin e tij, ofrohet një ushtar tjetër dhe tregon, kur dëgjoi ushtarin duke pyet për mikun e tij dhe thotë: “Nuk jemi të sigurt se ai është vrarë, por ai ishte aq tmerrësisht i plagosur sa e kishte të pamundur të vinte në llogore.
Deri tani ai duhet të ketë vdekur’ mbushej frymë përderisa fliste ushtari.
Tani po errësohet dhe armiku vazhdon të qëllojë çmendurisht, ishin fjalët e oficerit.
Por ushtari dëshiron të shkojë dhe të kërkojë shokun e tij.
Oficeri thotë: “Jo, kjo është marrëzi”, por ai nuk e dëgjon oficerin – ai niset ta gjej shokun.
Është shumë e vështirë në errësirë dhe ka mijëra kufoma përreth, bërtiste oficeri.
Ai shikon dhe kërkon gjithandej në mes të natës e në mes krismash armësh të armikut.
Ai kthehet Duke tërhequr zvarrë trupin e pajetë të shokut të tij në shpinë. Ai vetë tani është tmerrësisht i plagosur, i plagosur për vdekje… nuk mund të mbijetojë.
Në momentin që arrin në llogore bie në dysheme me trupin e shokut të tij të vdekur…
Oficeri vjen dhe thotë: “Të thashë të mos bëhesh budalla! Nuk ia vlente. Tani e dini se çfarë i keni bërë vetes. Shoku ka vdekur dhe ti po vdes!’
Burri që po vdiste hapi sytë dhe tha: “Por ia vlente – sepse kur shkova atje, ai më shikoi dhe më tha: “𝐗𝐇𝐈𝐌, 𝐄 𝐃𝐈𝐉𝐀 𝐐Ë 𝐃𝐎 𝐓Ë 𝐕𝐈𝐒𝐇.”
Mësimi nga kjo:
Për dashurinë, jeta mund të sakrifikohet – ia vlen.
Por ne jemi mësuar pikërisht të kundërtën: sakrifikoni gjithçka vetëm për të qenë gjallë. Vetëm për të mbijetuar, sakrifikoni gjithçka.
Jeta është e bukur vetëm kur ka dashuri. Dashuria është një vlerë më e lartë se jeta… një vlerë më e madhe se jeta.
Jeta mund t’i sakrifikohet dashurisë, por dashuria nuk mund t’i sakrifikohet jetës.
Qoftë secili prej jush i bekuar me shoqërinë e 𝐒𝐇𝐎𝐊Ë𝐕𝐄 𝐓Ë 𝐕Ë𝐑𝐓𝐄𝐓Ë. Frosti thoshte: nëse shoqëria të bën të ndihesh mirë, atë mund ta quash liri.
Prandaj mos 𝐇𝐀𝐑𝐑𝐎…
𝐍𝐣ë 𝐦𝐢𝐤 (shok) 𝐢 𝐯ë𝐫𝐭𝐞𝐭ë ë𝐬𝐡𝐭ë 𝐚𝐢 𝐪ë 𝐡𝐲𝐧, 𝐤𝐮𝐫 𝐩𝐣𝐞𝐬𝐚 𝐭𝐣𝐞𝐭ë𝐫 𝐞 𝐛𝐨𝐭ë𝐬 𝐝𝐞𝐥 𝐣𝐚𝐬𝐡𝐭ë.
ESH
publikime.com
[PS: Ju faleminderit shumë që lexoni shkrimet e mia | Revive Readers.]