Çfarë do të bëjnë do, do të mëdhenj që e mbanin veten a thua tash me humbjen e turpshme që e pësuan se?
- Si do të sillën tash që po zhveshën nga pushteti?
- Si do të mund të jetojnë pa privilegjin kur kryenin punë, e për këtë shpërbleheshin me para, me bakshishe, me pushime, ndonjëherë edhe me najsen tjetër, po nejse?
- Si do të mund të jetojnë pa privilegje?
- Si do të mund të sillen në shoqëri tash kur nuk kanë asfarë reputacioni më?
- Si të do të kenë sy të dalin para atyre që ju kanë bërë padrejtësi?
- Si do të ndjehen kur ti takojnë njerëzit që ju kanë shpenzuar jetën në mënyrë të padrejtë?
- Si të ndjehen përball atyre njerëzve që kanë sjellë nëpër dyer të institucioneve e komisioneve duke mos ju kryer punën sipas ligjit?
- Si do të gjenden në shoqëri tash kur e dinë se çfarë etiketimesh e përgojime i kanë bërë njerëzve?
- Si ndjehen emocionalisht tash kur e dinë se si i kanë zhvendos nga vendet e punës punëtorët e vyeshëm e në vend të tyre kanë vendos “shfalerka”, dosta e dibiduza?
- Si do të ndjehen kur të kenë përball tash intelektualët, e njerëzit e devotshëm që i kanë shkaktuar dhimbje jo pse nuk kanë qenë të drejtë në përzgjedhjen e punëtorëve, por në vend të profesionistit kanë zgjedh militantin e ahmakun, të pakualifikuarin?
- Si do të mund dikush të bën gjumë kur tërë veprimtaria në institucionin qeverisës publik ishte në dëm të njerëzve të mirë e devotshëm, e plotësisht në shërbim të bashkëpunëtorëve, militantëve e vartësve politik?
Përveç qe do të duhej të merret me ta prokuroria e gjykatat, si benifit i saj do të ishte e mirëseardhur edhe një pështymë ne fytyrë si përfundim i misionit të tyre keq qeverisës.
Duke i bërë me dijë se keqpërdorimit të pronës publike po i vjen fundi, ku qytetarët e saj me vite të tëra paguajnë taksa duke ndarë edhe kafshatën e fundit.
Taksa jonë, pasurimi i tyre!
Por, jo jo!
Më mirë lë të gjykojnë njerëzit se për çfarë do të mbahen mend!
Rruga për një drejtësi të mirëfilltë, dhe një lirie prej matrapazëve e uzurpatoreve të lirisë kurrë s’ka qenë e shtruar me lule!
Në një moment shumë të vështirë, pas një beteje të fituar me shumë humbje Lincoln e thërret një këshilltar të vetin dhe i thotë: “më jep një këshillë evergreen, që do të mund ti rezistoj dhe ti përshtatet të gjitha kohërave, kur do e mbajë fjalimin tim pas kësaj fitore”.
Patjetër zt.Lincoln.
Ai i përgjigjet: “Edhe kjo kalon”.
__
ESH
__________
publikime.com
[photo: iStock]